วันศุกร์ที่ 7 กันยายน พ.ศ. 2550

อย่าละเลยความรู้สึกของตัวเอง

เพราะเรามีหน้าที่-ที่จะต้องจากกัน หน้าที่จะต้องฝัน หน้าที่ต้องทำ * *การจากลากัน* * มันคงไม่เป็นอุปสรรค์สำหรับการรอคอย ดังนั้นการจากลาคงไม่เป็นต้นเหตุของการเหงาใจ
เข้าใจว่าวันเวลามันทำให้คนเปลี่ยนไป ฉันก็คงไม่คิดโทษใครอยู่แล้ว อย่าห่วงเลย อยากขอบใจที่ทำให้รู้ว่าไม่ต้องรอเจ็บยังไงต้องทนรับไหวให้เราจบแค่นี้พอจากวันนี้ฉันก็จะขอให้โชคดี~~
วันนี้อาจยังแค่แกล้งเข้มแข็ง...แต่สักวันหนึ่งน้ามตาลจะเข้มแข็งได้ จิงจิงใช่มั้ย??

ไม่มีความคิดเห็น: